«... Βάζει λοιπόν μπροστά τα μεγάλα μέσα, πλησιάζει τη Ντρένια γίδα σας –τη μοναδική γίδα σας– και συνεννοείται μαζί της να με αναλάβει εκείνη. Δεν της απάντησε ναι ή όχι, την ακολούθησε πειθήνια κάτω από το εναέριο λίκνο σου έτοιμη να αναλάβει καθήκοντα με τους υπερπλήρεις μαστούς της.
Κάποτε σταμάτησες να βυζαίνεις την Ντρένια, σταμάτησες να κλαις και σε ξανανεβάσανε στην κρεμαστή άνεσή σου. Πρίγκηπας εσύ και βασίλισσα η μάνα σου, που καταφίληγε το ζωντανό γεμάτη ευγνωμοσύνη με υγρασία στα μάτια της.
Σε λίγες ώρες ξαναπείνασες και ξανάρχισες να χαλάς κόσμο με τις φωνές σου. Ξανά το ίδιο σκηνικό μέχρι να ξημερώσει. Έγινες νούμερο. Γελάγανε όλοι με το χάλι της λαιμαργίας σου, τ’ αδέρφια σου, αλλά και τα αγρίμια ένα γύρο, να μη μπορούνε να κλείσουν μάτι νυχτιάτικο...»